ΘΕΜΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ / άρης παύλος / η κοριτσοπαρέα
μνήμες ή τωρινές σκέψεις ο χρόνος άχρονος σπίθα ζωής που φαίνεται στο βλέμμα στα δάχτυλα στο χαμόγελο η κοριτσοπαρέα . . . και η δική μας μοίρα αναπόφευκτη στη λαίμαργη χοάνη του χρόνου
Ετικέτα: χρόνος
#07 20/20 ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΗΣ / ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ο πατέρας μου γέρασε η μάνα μου μεγάλωσε κι εγώ μεγάλωσα μεγάλωσα βλέποντας τους άλλους και δεν πρόλαβα δεν πρόλαβα να φύγω να φύγω πριν με πνίξει πριν με πνίξει η βουή η βουή της σιωπής όλοι στο χωριό κινούνται κουτουλούν στις πέτρες κλαδεύουν φυτεύουν χτίζουν κυνηγούν φωνάζουν γελούν βρίζουν δέρνουν αλλά όλα είναι ακίνητα[…]
#07 19/20 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΕΡΔΕΚΛΗΣ / The Architects of Time
Κουρασμένα κτήρια, λερωμένα από την πολυκαιρία και τη μούχλα. Λιγδωμένες πόρτες, με στάμπες και σημάδια χρήσης. Το κοντινό σουβλατζίδικο τσικνίζει το δίπλα καφενείο σε μια αλληλένδετη σχέση. Σε λερώνω―με λερώνεις. Από μια ηλικία και πέρα δε σε ενδιαφέρει η εξωτερική εμφάνιση ούτε η δική σου ούτε των κτηρίων. Τα τελευταία είναι σαν τους ανθρώπους, αφημένα.[…]
#7 15/20 EΛΠΙΔΑ ΜΠΕΛΑΛΗ / ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
γνώση εμπειρία αισθήσεις την αίσθηση του κενού την έχει το μάτι όταν αυτό δε συμβαίνει σημαίνει πως λειτουργούν όλες οι αισθήσεις εντύπωση χρόνος ο προσωπικός χρόνος του καθενός στο άπειρο
#07 12/20 ΦΑΝΗ ΤΣΑΚΙΡΙΔΟΥ / ΔΕΡΜΑ
ξαναχτίζουμε με τη βοήθεια της μνήμης τον εαυτό μας την αυλή του σπιτιού μας τους έρωτές μας το δέρμα μας επιτέλους μπορούμε να ζήσουμε τη νεότητα όπως μας βολεύει γιατί τα νιάτα στην ώρα τους είναι σκληρά και άγρια αλλά έχουν ωραίο δέρμα νέο και άφθαρτο όσο περνούν τα χρόνια πάμε όλο και πιο πίσω[…]
#07 08/20 αναστασία χρόνη / παλιό σκαρί
Θυμάσαι που, μόλις έφτανε η Παρασκευή, εμφανιζόμουν στο κατώφλι σου για να περάσω με ‘σένα και τον παππού το σαββατοκύριακο, κι ήταν τούτο αδιαπραγμάτευτο για ‘μενα. Nτυνόμουν τα καλά σου ρούχα, τα κυριακάτικα κι όλοι μαζί παίζαμε τους εαυτούς μας στο πιο όμορφο παιγνίδι. Κι ύστερα που μεγάλωσα μ’ έβλεπες καμιά φορά να έχω εκείνο[…]
13/19 Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ / ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ
ΤΟ ΠΕΡΥΣΙΝΌ ΠΡΟΩΡΟ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟ (21 ο6 2ο15) Στα πράσινα βαμμένα, τα φραγκόσυκα, το ένα, στα κόκκινα βαμμένο, κοιτάζουν και ρωτάνε: ’’Δεν είναι Ιούλιος ούτε Αύγουστος μήτε Σεπτέμβριος, ακόμη. Πώς, μετά ή πριν από μας, ωρίμασες; Ιούνιος και βούτηξες, αντί στη θάλασσα, στη χένα τα μαλλιά σου; … Βιάστηκες ή ξεχάστηκες;’’ Κι εκείνο, που άκουσε το[…]
ΕΙΣΑΓΩΓΗ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΗΣ
ο μιχάλης έφυγε αρχές μαρτίου· καθάρισαν το εργαστήριό του από τα άχρηστα και τα μετέφεραν στο χώρο εναπόθεσης σκουπιδιών έξω από το χωριό. πρέπει να ήταν πολλά πράγματα γιατί κάποια σκορπίστηκαν απέξω· τα περισσότερα, αντικείμενα που είχε λήξει η χρήση τους, είχε τελειώσει ο ενεργός κύκλος της ζωής τους κι ο ιδιοκτήτης τους μάλλον από[…]
ΕΠΙΛΟΓΟΣ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΗΣ
σταγόνα τη σταγόνα στοίβαξε πέτρες ο χειμώνας στα χαλάσματα φυτρώνουν μαργαρίτες γεννούνε φύλλα οι συκαμιές χτίζουν φωλιές τα χελιδόνια κάνουνε κύκλους οι εποχές ανηφορίζουνε στα κυπαρίσσια οι κουρασμένοι σκυλιά και γάτες ο ίδιος αριθμός θέση αλλάζουνε οι πέτρες το σύνολο όμως μένει σταθερό νέα φυντάνια ξεπετάγονται αρσενικά μπαρουτοκαπνισμένα με παπούτσια αθλητικά και γυαλισμένα μηχανάκια πειρατές[…]
14/16 ΤΟ ΣΩΜΑ ΘΥΜΑΤΑΙ / ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ
Το σώμα θυμάται η μνήμη γερνά η γνώση κοιμάται ο χρόνος περνά
12/19 ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ / ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΟΝΗ
Μεσημέρι μες στο κατακαλόκαιρο κι ο Ιούλιος να διαφεντεύει τον χρόνο. Έχω τα παραθυρόφυλλα τραβηγμένα έτσι ώστε να μπαίνει λιγοστό το φως μόνο από μια μικρή χαραμάδα και τις γρίλιες. Λίγο πριν τη μεσημεριανή ανάπαυλα, φτιάχνω το σκηνικό. Όχι για να κοιμηθώ, μα για να απολαύσω τούτη την ώρα που έχει κάτι ξεχωριστό. Η ζέστη[…]
14/17 ο χώρος μέσα μου | ρένα τσαούση
σε καινούριο χώρο – τόπο υπάρχει αμηχανία. μια δυσκολία στον ρυθμό και στη ροή. πρέπει να γνωρίσεις, να προσαρμοστείς για να υπάρξεις εν τέλει μέσα σ΄αυτόν. αδυνατώ όμως να παρακολουθήσω την διαδικασία της αλλαγής, να βιώνω και να γνωρίζω το κάθε βήμα. είναι η καθημερινή προσπάθεια που με κουράζει και με αποσυντονίζει. υπάρχουν φορές όμως[…]