ξαναχτίζουμε με τη βοήθεια της μνήμης τον εαυτό μας την αυλή του σπιτιού μας τους έρωτές μας το δέρμα μας επιτέλους μπορούμε να ζήσουμε τη νεότητα όπως μας βολεύει γιατί τα νιάτα στην ώρα τους είναι σκληρά και άγρια αλλά έχουν ωραίο δέρμα νέο και άφθαρτο όσο περνούν τα χρόνια πάμε όλο και πιο πίσω[…]

ανακαλώ τη ζωή μου μέσα από ένα όνειρο η αδύναμη μνήμη μου δε με βοηθά είναι η απόσταση που με χωρίζει από την πολύτιμη νεότητά μου

Τί νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ’ τ’ όνειρο και κείθε από τη γη! Κ. Καρυωτάκης   Είναι πολλοί. Τους ακούς με υπομονή σημειώνοντας στο τετράδιο. Προσπαθείς απλά να γράψεις χωρίς να βγάλεις συμπεράσματα, άλλωστε υπάρχει χρόνος να το κάνεις αυτό μετά. Για αυτούς υπάρχει χρόνος άραγε; ―Αναρωτιέσαι[…]

οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι συχνά αναφέρουν και αναπολούν τη νιότη τους· συνήθως μιλούν για το παρελθόν, τότε που ήταν νέοι. πολλοί από αυτούς ακόμα εργάζονται, αρκετοί ―ή μήπως όλοι;― δεν θέλουν να το πιστέψουν ότι γέρασαν. σε όλους κάτι έχει μείνει από την ορμή της νιότης· όσο κι αν έχουν κυρτώσει από την πάλη της[…]