για το τεύχος μηδέν δέκα στον συντονισμό και την καλλιτεχνική επιμέλεια γιάννης κωσταρής και φανή τσακιρίδου με φωτογραφίες και κείμενα συμμετέχουν γιώργος βιτέλλας, άννα γιαρμενίτη, μιχάλης καλούπης κατερίνα καμπίτη, κλεοπάτρα κουρλαμπά, γιάννης κωσταρής, μαρία μίχου, ειρήνη ντάλη, φραντζέσκα ντόγκα, άρης παύλος, κατερίνα πορταρίτη, αλεξάνδρα σαλίμπα, μελισσάνθη σαλίμπα, αρτέμης τίμασουκ, φανή τσακιρίδου, αναστασία χρόνη, vanessa roveto[…]

Οι άνθρωποι αναζητούν τη σιωπή επειδή αναζητούν τη λύτρωση από τον εαυτό τους, ενώ τα άλλα ζώα ζουν μέσα στη σιωπή επειδή δεν χρειάζονται λύτρωση. από το βιβλίο του John Gray Η σιωπή των ζώων τις δυο προηγούμενες μέρες έβρεχε· οι πρώτες βροχές του φετινού χειμώνα. κινηθήκαμε αργά με το αυτοκίνητο στο στενό άγριο και[…]

  Τελευταία φόρα που πήγα στη Σιδηρούντα, η γιαγιά μου είχε κάνει μηλόπιτα. «αχ βρε Μιχαλάκη μου… εύτη η μηλόπιτα που ήκαμα, μπελάδες που μου βαλε… βρε εξεκίνησα κι ύστερα είδα πως δεν είχα ζάχαρη, δε μ’έφτανε, ήθελε λιγάκι ακόμα. κι ύστερα, σκεύγομαι… βρε εν έχει ένα γείτονα, εν ήμεινε ένας άθρωπος στο χωριό να[…]

Όταν μπήκα στο πλοίο την βρήκα ήδη εκεί. Κοιμόταν πάνω στο παγκάκι με τα δυο σκυλιά της συντροφιά. Ένα μικρό κι ένα μεγάλο. «Συνήθως δείχνει τα δόντια της» μου είπε, όταν κάποια στιγμή το μικρό με πλησίασε για να με μυρίσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μού αράδιασε έναν σωρό ιστορίες και αξιόλογα περιστατικά από[…]

Ενοικιάζεται ισόγεια γκαρσονιέρα, 28 τ.μ. Κεντρικά, με μικρή αυλή και κατοικίδιο. Το κατοικίδιο διαθέτει αυτόματο σύστημα καθαρισμού, λειτουργεί καλλωπιστικά και ενίοτε εκτελεί χρέη συγκατοίκησης, φέρνοντας ερπετοειδή δώρα στους ενοίκους. Τιμή συζητήσιμη.

Μου το ‘φερε δώρο, ο μετανάστης θείος μου από την Γερμανία, ήμουν εκστασιασμένος, ένα ελαφάκι που το κούρδιζες και περπατούσε κουνώντας το κεφαλάκι του. Ένοιωθα ότι ήμουν πιο δυνατός μ΄αυτό το ζωάκι, μ’άρεσε που ήταν χνουδωτό. Το βρήκα χρόνια μετά στο πατρικό μου, δεν μένει κανείς πια εκεί, έλειπε το κουρδιστήρι και το κεφαλάκι του[…]

Ξέρουμε πως όλοι είμαστε ζώα Η γιαγιά μου όμως μάλωνε το σκύλο μας Έκτορα φωνάζοντάς του: «Εσύ δεν θα γίνεις ποτέ άνθρωπος» Από τη μεγάλη βιτρίνα με τους θησαυρούς της, διάλεξα ένα μικρό μπιμπελό σκύλο που κρατάει στα δόντια ένα ποντικό και του λείπει το πίσω πόδι Εξίσου άτακτος με τον Έκτορα, σπασμένος σε πολλά[…]

Με δυσκολία γεννιέται το πρώτο φως Έχει ανησυχήσει και η γάτα Από ώρα ακουμπισμένη στο παράθυρο Μαζεύεται σιγά σιγά Πώς να συνηθίσει τις τουφεκιές; Ούτε εγώ μπορώ Ευτυχώς Αλλιώς θα έχανα αυτή την λειψή εναπομείνασα πλευρά μου Ζώο και γω Όπως και αυτοί Μα ποιος θυμάται; Θρασύδειλοι που δεν αξιωθήκαμε να ‘χουμε φτερά Ντυνόμαστε μασκαράδες[…]

Η μετακόμιση ήταν αναγκαστική. Μα χωρίς άλλες επιλογές όλα είναι απλά. Όπως το μικρό του δωμάτιο έτοιμο από καιρό καθαρό, τακτοποιημένο. Τα πράγματα έφτασαν μετά. Όχι πολλά ένα ψυγείο, ψηλό λευκό μια κούτα με μικροπράγματα λίγα εργαλεία για την κουζίνα ένα παλιό στρώμα ένα μικρό κομοδίνο με μια αράχνη τυλιγμένη στο αριστερό του πόδι. Την[…]

Πάω όπου πάει το άλογο. Αν είμαστε φίλοι, ή μια πολύ καλή παρέα, ή έτσι τα έφεραν οι περιστάσεις είναι δικά σας ζητήματα. Δεν είμαι ο σκύλος. Δεν είναι παράλογο. Είμαι το άλογο; Είναι το άλογο.

  ύστερα από μια ώρα περπάτημα ανάμεσα σε πεύκα, έλατα, οξιές και λίγες σημύδες, έφτασα στην καλύβα· από το γάβγισμα των σκυλιών κατάλαβα που ήταν τα άλογα· θα έκανε δυο-τρία φορτώματα ακόμα και θα σταματούσε για μεσημέρι· πήγε παραπέρα στο ξέφωτο για να δέσει τα ζώα· «πάντα δένω ένα, τον αρχηγό, και τα άλλα μένουν[…]

το σπίτι του ανατέλλοντος ηλίου· από πιτσιρίκα μου άρεσε αυτό το τραγούδι, δε μπορούσα να καταλάβω πώς συνδυάζεται ένα τοπίο λες από ιαπωνία, με μια φωνή άντε-και-γαμηθείτε-όλοι-σας. έντεκα και τριάντα με δώδεκα ο ήλιος στη σωστή θέση· κάτω από ένα φοίνικα ένα ζευγάρι κοιμάται αγκαλιά, γύρω τους σοροί από κλαδιά δέντρων· ξαφνιάζονται από την παρουσία[…]

ο σταχτής γάτος τον περασμένο αύγουστο βρέθηκε έξω από το μαγαζί, ήταν μικρός και φοβισμένος και πολύ όμορφος. σιγά σιγά εξοικειώθηκε με το χώρο, βρήκε και τις ισορροπίες με τα άλλα γατιά· ήταν το ομορφότερο και όλοι το πρόσεχαν και το τάιζαν. όλα καλά μόνο που συνεχώς τρύπωνε στο μαγαζί, όχι για να αράξει στο[…]

θα ζεις για πάντα μέσα μου θα πεθάνεις μαζί μου

τους είδαμε από μακριά να κάθονται σε ένα σωρό από πέτρες, είχαν φτιάξει ένα μικρό ίσιωμα και σ’ ένα τραπέζι με δυο καρέκλες έπιναν τον καφέ τους· γύρω τους τρία μικρά κατσίκια, ένα πρόβατο και δυο σκυλιά: «είναι μικρά ακόμα, τα ταΐζω με το μπιμπερό, δεν τα έχω με τα άλλα. σε όλα έχω ονόματα,[…]