Πίσω απ’ τα μεγάλα παράθυρα καθισμένη στην λευκή πολυθρόνα Αειζωία κρεμασμένη στον τοίχο μπροστά σου μια μαβιά αγριεμένη θάλασσα και πίσω ριζωμένο σε σύνθετα σχήματα ένα όμορφο δέντρο Όλα δημιουργήματα δικά σου. Γαλήνη! Το βλέμμα σου ξεκουράζεται στον απέναντι τοίχο αλλά η πάλη δεν σταματά ποτέ. ‘Όταν ο χρόνος άλλοτε σαν ασώματη θεότητα κι άλλοτε[…]
Ίσως εκείνος να βλέπει τηλεόραση στο σαλόνι κι εκείνη να διαβάζει στο υπνοδωμάτιο. Τον παίρνει ο ύπνος στον καναπέ συνέχεια. Έχει ξεχάσει την τελευταία φορά που κοιμήθηκαν μαζί. Ίσως κάποιος απ’ τους δυο να ξέχασε την τηλεόραση ανοιχτή και να είναι μαζί αγκαλιά στο κρεβάτι. Δύσκολο να σηκωθείς από τα σκεπάσματα για να σβήσεις το[…]
Πώς, αντί να ανεβοκατεβαίνει, μέσα στη σκόνη, χωματόδρομους, ανέβηκε και πάρκαρε μέσα στο παράθυρο; Λέω πως ο μεγάλος αδελφός το έκρυψε από τον πιο μικρό, παιχνίδι αναπάντεχο μέσα στα παιχνίδια που παίζουνε αγόρια. Ή πως ο αυστηρός πατέρας – είναι αλλιώς εδώ οι κώδικες, από το Αφγανιστάν ή το Ιράκ ή από κάθε φτωχογειτονιά το[…]
Κατά την επιστροφή Κρατούσα το τηλεκοντρόλ στο χέρι Επέλεξα τον δρόμο που θα πάρω Πέρασα το περίπτερο και συνέχισα Έφτασα έξω από το ζαχαροπλαστείο Όταν μπήκα το μικρό κορίτσι άνοιξε το παράθυρο και χωρίς δεύτερη σκέψη πήδηξε έξω στον ήλιο Εγώ έμεινα να διαλέγω σοκολάτα κι αμύγδαλα, εκείνα ή τα άλλα.
προσπαθώ να θυμηθώ αν ήταν καλοκαίρι ή χειμώνας… αδύνατον… το μυαλό μου είναι καρφωμένο στα τελευταία λόγια. χειμώνας θα ήταν, είχα κλείσει το παράθυρο. μα καλά, δεν θυμάμαι αν κρύωνα; το σώμα μου είχε μουδιάσει και στεκόταν αποσβολωμένο στο κενό. το μυαλό μου είχε κολλήσει στην πρώτη εικόνα, στην πρώτη εικόνα από σένα που[…]