10/14 ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ / ΑΝΝΑ ΓΙΑΡΜΕΝΙΤΗ
δεν είναι ωραία στο χωριό τις μπύρες εδώ τις αγοράζουμε τ’ αγόρια κοιμούνται νωρίς οι γάτες δεν σε χαιρετούν η θάλασσα χαλάει τα πόμολα και χορεύουμε μόνο chat chat chat
δεν είναι ωραία στο χωριό τις μπύρες εδώ τις αγοράζουμε τ’ αγόρια κοιμούνται νωρίς οι γάτες δεν σε χαιρετούν η θάλασσα χαλάει τα πόμολα και χορεύουμε μόνο chat chat chat
ναι τελικά ιδέα δεν έχω πώς να φυλάω τα πολύτιμα κι έτσι τ’ αφήνω απ’ έξω μετά θρηνώ αγκαλιά με το βουνό σαβούρας και σιγά μην το ξεφορτωθώ καταστροφή ένα άδειο μαγαζί.
«ανάψω τη σόμπα και ακάτσω μέχρι να πάει εννιά, στο καφενείο εν κάθομαι πολλή ώρα, με τρακόσα σαράντα ευρώ σύνταξη, τι να πλερώσω… παρόλο που χτύπησα, μπορώ να δουλέψω αλλά δουλειά δεν υπάρχει· η κασέτα παίζει καναρίνια να κελαϊδάνε μπας και μάθει το μικρό που έχω στο κλουβί». τα παραπάνω το χειμώνα του δύο[…]
πέσε στο χώμα τινάξου στο φως σαν τα μυρμήγκια κουβαλούμε τις Μέρες μας τα καλοκαίρια και τους χειμώνες τα μπουμπούκια της άνοιξης το άλως του φθινοπώρου άλλοι τις στοιβάζουν άλλοι τις σπέρνουν κι άλλοι τις καίνε που ν’ αναμετρηθείς με τον Καιρό σου θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία μοιάζει αστείο φασκομηλιές[…]