Μου το ‘φερε δώρο, ο μετανάστης θείος μου από την Γερμανία, ήμουν εκστασιασμένος, ένα ελαφάκι που το κούρδιζες και περπατούσε κουνώντας το κεφαλάκι του. Ένοιωθα ότι ήμουν πιο δυνατός μ΄αυτό το ζωάκι, μ’άρεσε που ήταν χνουδωτό. Το βρήκα χρόνια μετά στο πατρικό μου, δεν μένει κανείς πια εκεί, έλειπε το κουρδιστήρι και το κεφαλάκι του[…]
θα την πάρω αυτή την φωτογραφία / την τράβηξα μετά από μια καταιγίδα, όλοι οι δρόμοι είχαν πέτρες και χώματα που είχε κατεβάσει το βουνό / εμένα μου θυμίζει τον άνθρωπο που κουβαλάει τα βάρη της ζωής / το ‘χει το καροτσάκι για να κουβαλάει τις εφημερίδες που έφερνε το βαπόρι, έβγαζε έτσι το χαρτζιλίκι[…]
μνήμες ή τωρινές σκέψεις ο χρόνος άχρονος σπίθα ζωής που φαίνεται στο βλέμμα στα δάχτυλα στο χαμόγελο η κοριτσοπαρέα . . . και η δική μας μοίρα αναπόφευκτη στη λαίμαργη χοάνη του χρόνου
μνήμες ή τωρινές σκέψεις ο χρόνος άχρονος σπίθα ζωής που φαίνεται στο βλέμμα στα δάχτυλα στο χαμόγελο η κοριτσοπαρέα . . . και η δική μας μοίρα αναπόφευκτη στη λαίμαργη χοάνη του χρόνου
χωρίς πολλές αποσκευές, με όσα μπορώ να μεταφέρω στην πλάτη μου, με τα πόδια, μεταφέροντας τον εαυτό μου, παρατηρώντας μέσα και έξω, διορθώνοντας το αληθινό μου σπίτι.
νόμιζα πως περπατούσα δίπλα σου, μα δεν πήγαινα στα ίδια μονοπάτια· φοβάμαι έλεγες πως δε θα βρεθούμε σ΄αυτή τη ζωή· χωρίς μιλιά, άκουγα τους ψιθύρους μέσα στα πεύκα, κάτω στο βυθό της θάλασσας, πάνω στις ήσυχες πέτρες· μα αλήθεια τίποτα δεν άκουγα, με υπνώτισε ο ήλιος, η θάλασσα, η ομορφιά του τόπου, σαν μια[…]
ήμουνα είκοσι χρονών με τα ξαδέλφια μου, τη λενίτσα και τον νίκο, πέθανε πριν μερικές μέρες. ο θείος μας ο ζαγόρας, σκοτώθηκε από μια νάρκη που πάτησε το αυτοκίνητό του, κρίμα, είχε αναλάβει να με σπουδάσει, θάβγαζα το σχολείο, θα γινόμουνα δασκάλα θάχα μια άλλη τύχη· όχι αυτή με τον πατέρα σου· αδικία, τάδωσε όλα[…]
Ανοιχτήκαμε με το Μαρία στη θάλασσα για βραδυνό ψάρεμα. Αυγουστιάτικη ζέστη με λίγη υγρασία, πλέουμε με το απαλό λίκνισμα που μόνο τα μεγάλα καΐκια έχουν. Στη μέση της νύχτας ανάβουν οι μηχανές. Ο Ταχά, o Αραμπί, o Αχμέτ, o Ιμπραήμ και o Ρόζι ανεβαίνουν από την κοιλιά του σκάφους. Ο Νίκος, ο καπετάνιος με[…]
Αύγουστος του δυο χιλιάδες, βρισκόμαστε στα Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης μαζί με το Χρήστο. Έχουμε έρθει στο ‘’Χίλια’’, στα σύνορα με τη Βουλγαρία για να βιώσουμε και να φωτογραφίσουμε τους αγώνες πάλης που γίνονται στο μεγάλο πανηγύρι των Πομάκων. Ντόπιοι παλαιστές και αθλητές από τις γύρω Βαλκανικές χώρες παίρνουν μέρος στην παροδοσιακή πάλη, έθιμο που[…]