ΠΡΩΙ Πρώτα το ένα χέρι Έπειτα το άλλο Βίδωσέ τα καλά. γερά· μη τυχόν παραλύσουν Και τώρα τα πόδια· μη μπερδέψεις το αριστερό με το δεξί Έτσι κι αλλιώς δύσκολη η ισορροπία, μην τη ζορίζεις Κάρφωσε το χαμόγελο. όχι όχι μειδίαμα Ναι ναι έτοιμο να σχιστεί το στόμα, τόσο πολύ Μην ξεχάσεις πριν φύγεις να[…]
Με δυσκολία γεννιέται το πρώτο φως Έχει ανησυχήσει και η γάτα Από ώρα ακουμπισμένη στο παράθυρο Μαζεύεται σιγά σιγά Πώς να συνηθίσει τις τουφεκιές; Ούτε εγώ μπορώ Ευτυχώς Αλλιώς θα έχανα αυτή την λειψή εναπομείνασα πλευρά μου Ζώο και γω Όπως και αυτοί Μα ποιος θυμάται; Θρασύδειλοι που δεν αξιωθήκαμε να ‘χουμε φτερά Ντυνόμαστε μασκαράδες[…]
Ξεχνάς το χώμα λήθη στη γη Όταν τριγύρω είναι η θάλασσα λύνονται τα χέρια χάνονται οι αγκαλιές Τίποτα σταθερό να σε κρατάει Πώς να ριζώσεις Γλυστρούν οι άνθρωποι Τα χείλη ποτέ ξερά να ‘ρθει κάποιος να τα ξεδιψάσει φωτογραφία: γιάννης κωσταρής
Οι γυναίκες στο χωριό φοράνε αταίριαστα ρούχα Χήρες με μαύρα Χήρες με χρωματιστά Μοσχοβολάνε μυρτώ και μοσχοσάπουνο Μαζεύονται και μιλούν με τα βλέμματα στραμμένα στο δρόμο, στον περαστικό Ανταλλάσσουν μυστικά μαγειρικής και γκρινιάζουν για τα παιδιά τους Ανικανοποίητες που δεν παντρεύτηκαν ακόμα, ή που παντρεύτηκαν Κρατούν μικρά πορτοφόλια Μελαγχολούν Λησμονούν τη χαμένη νιότη Δείχνουν να[…]
Θα είναι πέμπτη βράδυ και μετά δευτέρα πρωί Μέσα στη θάλασσα μοιράζονται οι ώρες κι εγώ κάθε φορά να επιστρέφω σ’ ένα σπίτι από ποιο φεύγω σε ποιο γυρίζω που είναι η αρχή του ταξιδιού… Αντίο, θα έρθω αντίο, θα έρθω πάλι… Μα όπου και να επιστρέφω σα να μην έφυγα ποτέ μόνο τα βλέμματα[…]
φωτογραφία γ.κωσταρής Έχω ξεχάσει πια τη μυρωδιά του μου έχει απομείνει μόνο η αίσθηση της ασφάλειας. Το σπίτι μου είχε λίγα δωμάτια στη μνήμη είναι σαν φωλιές και γω με την αδερφή μου πουλιά κάτω από την φούστα της μάνας μας δίπλα στον μπαμπά μας στον απογευματινό του καφέ μέσα στις αυτοσχέδιες κούνιες από φρεσκοπλυμένα[…]