Σκοτεινιάζει. Στο σπίτι επικρατεί ησυχία – ησυχία και ζέστη. Το καλοκαίρι μπήκε για τα καλά και κάνει ακόμα πιο βαριά την ήδη αποπνικτική ατμόσφαιρα. Στο τραπέζι της κουζίνας υπάρχουν στοιβαγμένοι λογαριασμοί, δίπλα τους μερικά παιχνίδια ένα τασάκι με αποτσίγαρα και ένα μισογεμάτο ποτήρι με καφέ. Στην τηλεόραση στρατιώτες ξεφορτώνουν ανθρωπιστική βοήθεια σε φουκαράδες κάπου στον[…]
Τί νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ’ τ’ όνειρο και κείθε από τη γη! Κ. Καρυωτάκης Είναι πολλοί. Τους ακούς με υπομονή σημειώνοντας στο τετράδιο. Προσπαθείς απλά να γράψεις χωρίς να βγάλεις συμπεράσματα, άλλωστε υπάρχει χρόνος να το κάνεις αυτό μετά. Για αυτούς υπάρχει χρόνος άραγε; ―Αναρωτιέσαι[…]
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού – μη ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες. Κ.Π. Καβάφης Τέλη Σεπτέμβρη, καθισμένος στην άμμο παρακολουθώ τον ήλιο που κρύβεται σιγά-σιγά στα νερά του Aιγαίου[…]
ήταν χθες· κι όμως έχουν περάσει πολλά καλοκαίρια από τότε· καλοκαίρια και χρόνια· ο τόπος άλλαξε και οι άνθρωποι άλλαξαν· μαζί τους και εσύ· όμως υπάρχουν εικόνες που κατάφεραν και κρύφτηκαν βαθιά μέσα σου, σαν τότε που κρυβόσουν από τα παιδιά στο απογευματινό παιχνίδι· οι εικόνες αυτές έχουν κάτι το μοναδικό· μυρίζουν· μυρίζουν όπως το[…]